اگه من ای خدا خوبم و یا بد
عشق یارم توی سینه ام نداره حد
کربلا اگه نمی تونم برم من
اما دلتنگ که می شم میرم به مشهد
توی مشهدش دلم به شور و شینه
اما باز دل توی بین الحرمینه
به امام رضا می گم گنبدت آقا
شبیه گنبد طلائیه حسینه
خودتم مثل همون گنبد زردت طلایی
واسه ما ایرانیا خودت یه پا کربلایی
همیشه سرت شلوغه بسکه مهمون نوازی
یکی شونم نمیره از در خونه ات ناراضی
اگه من از تموم دنیا سیرم
اگه می بینی به رضا هم اسیرم
واسه اینه که میخوام آقا یه روزی
کربلا تو از امام رضا بگیرم
هرکی دل شکسته تر شما بهش امید میدی
دهنشو وا نکرده همینجور ندید میدی
صدای نقاره خونه ات زائر و تکون میده
انگاری که جبرئیل بالای بوم اذون میده
پنجره فولاد تو بیمار را آورده است
تو جوابش را بده دکتر جوابش کرده است
